Το νησί της αιώνιας Κυριακής…
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει πολλά για το νησί που βρίσκεται απέναντι από την Πάρο. Φέτος, και μετά από παρότρυνση της παρέας μου αποφάσισα να πάω να δω την Αντίπαρο. Παλιότερα το νησί αυτό αποτελούσε μια μονοήμερη επίσκεψη από τους τουρίστες της Πάρου. Πλέον το μικρό κυκλαδίτικο νησί αποτελεί μια αυτόνομη διασκέδαση στον καλοκαιρινό σου χάρτη. Φτιάχνοντας μια ενδεικτική λίστα για το τι μπορείς να κάνεις στο νησί πρέπει να βάλεις το μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά της παραλίας του Σωρού, άραγμα και φαγητό στο Beach House στο Απάντημα, φρέσκο ψαράκι στον καπετάν Πιπίνο, χύμα παγωτό στο Vicky’s που αξίζει όσο τίποτα, αλλά και μια τεκίλα στα γρήγορα στο ροκάδικο Lucky luk.
Η Αντίπαρος είναι αυτό που λέμε το νησί που θα κάνεις τη νύχτα μέρα. Η βραδινή ζωή της Αντιπάρου, η οποία ανανεώνεται με τα χρόνια τα έχει όλα και συμφέρει.
Για κοκτέιλ, στο Boogaloo ή το Tabula Rasa. Για σφηνάκια -και κοπάνημα αλά Venue- στο Τζίτζικα, για μπύρα και παλιό καλό ροκ στο Doors.
Δεν θα μπορούσα να αφήσω εκτός το Mill που αποτελεί ένα από τα hot spot του νησιού για να τους δεις και να σε δουν.
Μόλις το ρολόι δείξει 4 το ξημέρωμα όλοι δρόμοι σε πηγαίνουν στην θρυλική disco La Luna! Ο δρόμος προς την ντίσκο, είναι μακρύς αλλά υπέροχος αφού έχεις πιει ήδη αρκετά από πριν.
Η Αντίπαρος δεν διαφέρει από τα υπόλοιπα κυκλαδονήσια: αέρας και ξεραΐλα. Ξαφνικά όμως, σαν παρένθεση στην αγριάδα του τοπίου, εμφανίζεται μπροστά σου μια ροζ μπουκαμβίλια κι ένας ωραίος κέδρος. Υπάρχει μια ανθρώπινη διάσταση στο τοπίο του νησιού και για αυτό ευθύνεται το μέγεθός του. Αν ακολουθήσετε ένα μονοπάτι στο κέντρο του, έχετε ταυτόχρονη θέα από δύο πλευρές: Πάρο και Σίφνο.
Αν περπατήσετε λίγο περισσότερο, πέφτετε πάνω στην πιο εξημερωμένη περιοχή, τον Κάμπο, με τα αμπέλια και τις ελιές του. Μοναδική παραφωνία αποτελεί η Ιπποδάμεια ρυμοτομία στην περιοχή του Αϊ Γιώργη, κατάλοιπο κινηματογραφικών ηθών του ’70.
Τέλος σας άφησα το camping! Κανείς δεν γνωρίζει αν το κάμπινγκ προϋπήρχε του νησιού ή το αντίστροφο. Είναι ίσως το μοναδικό κάμπινγκ-θεσμός παγκοσμίως. Λειτουργεί από το 1978, απέχει 700 μέτρα από το λιμάνι και μαζεύει ροκάδες, ρεϊβάδες, ρασταφάρι, οικογενειάρχες Κεντρο-βορειοευρωπαίους και Έλληνες, εναλλακτικούς, μοναχικούς που τα επόμενα χρόνια θα έρθουν κι αυτοί με τις οικογένειές τους. Οι αλτέρνατιβ διακοπές στη φύση δεν συνδυάζονται με πρωινό ξύπνημα ανατολής του ηλίου: οι επισκέπτες ακολουθούν το άφτερ άουερς πρόγραμμα του νησιού.
Δεν έχω να πω πολλά αλλά θεωρώ ότι αυτά είναι τα ιδανικά πράγματα να κάνεις στο νησί που δεν κοιμάται…
